‌فوَاللهِ ما غزیَ قومٌ قطُّ فی عُقرِ دارِهِم إلا ذلّوا . فتَوَاکَلتُم و تَخاذلتُم حتّی شُنَّتْ عَلَیکُمُ الغاراتُ ، وَمُلِکَتْ عَلَیکُمُ الأوطانُ

به خدا سوگند! هر ملتی که درون خانه ی‌ خود مورد هجوم قرار گیرد ذلیل خواهد شد . اما شما سستی به خرج دادید و خواری و ذلت پذیرفتید.تا آنجا که دشمن پی در پی به شما حمله کرد و سرزمین های شما را تصرف نمود

فیا عَجَباً ! عَجَباً واللهِ یُمیتُ القلبَ وَ یَجلِبُ الهَمَّ مِن اجْتِماعِ هؤلاءِ القوْمِ عَلی باطِلِهم ، و تَفرُّقِکُم عَن حَقِّکُم !‌ فقبحاً لکم و تَرَحاً ،‌ حینَ صِرتُم غرَضاً یُرمی ! یُغارُ علیکم و لا تُغیرونَ؟ و تُغزَونَ و لا تَغزُونَ؟ و یُعصی اللهُ و تَرضَونَ؟

شگفتا به خدا که هماهنگی این مردم در باطل خویش و پراکندگی شما در حق خود دل را می‏میراند و اندوه را تازه می‏گرداند. زشت باشید و از اندوه برون نیایید که آماج تیر بلایید، بر شما غارت می‏برند و ننگی ندارید؟ با شما پیکار می‏کنند و به جنگی دست نمی‏گشایید؟ خدا را نافرمانی می‏کنند، خشنودی می‏نمایید؟